Απογοήτευση... μέσα από την Ανάσταση



Τα Βλεφαρίσματα και εγώ προσωπικά, είναι μέρες τώρα που η πάντα πρόσχαρη ελπίδα μου για το μέλλον έχει διαδεχτεί η απογοήτευση. Ανάξιοι κυβερνώντες καθημερινά διαλύουν την Ελλάδα και προσπαθούν να την κάνουν εφάμιλλη αυτής της κρύας Ευρώπης που μας καταδυναστεύει.  Γκρεμίζουν τα όνειρά μας, κλέβουν τις περιουσίες μας και μεις καθόμαστε ήρεμοι στον καναπέ και απλά βλέπουμε τις εξελίξεις...





Είναι η πρώτη φορά που θέλω να φύγω από την Ελλάδα.  Να ζήσω κάπου που θα με εκτιμήσουνε και δεν θα με χρησιμοποιούν ως πράγμα.  Βλέπω καθημερινά πράγματα που με πληγώνουν και καταπίνω το δάκρυ μου για να μην νιώθω τόση θλίψη.

Γιατί; Γιατί κάποιοι θέλουν να τα έχουν όλα δικά τους και δεν δίνουν στον διπλανό τους;  Γιατί με ρίχνουν σε μελαγχολία ενώ μπορούν να με κάνουν ευτυχισμένη κάνοντας απλά πράγματα;  Γιατί;

Ήρθε το Πάσχα και θα περάσει πάλι σαν να μην συνέβη κάτι ουσιώδες 2016 χρόνια πριν.  Οραματίζομαι  έναν ιδανικό κόσμο που η πείνα δεν θα υπάρχει και όλοι θα ζουν ελεύθεροι να σκευτούν κάτι καλύτερο και όμορφο για τον συνάνθρωπό τους.  Μένω μόνη και προσπαθώ μερικές φορές να καταλάβω τον στόχο της ζωής μου.  Έχω κάνει πολλά πράγματα.  Καλά και άσχημα κατά γενική ομολογία.  Αλλά πιστεύω ότι έχω έρθει να εκπαιδευτώ για κάτι σπουδαίο.  Να βοηθήσω τον Θεό στην μεγαλύτερη ιδέα του. Να ταυτιστώ μαζί του, να σταυρωθώ και να αναληφθώ και γω μαζί με τις εκατομμύρια ψυχές στον ουράνιο εκείνο κόσμο. Και αυτό πρέπει να είναι το εφαλτήριο για την ζωή του καθενός μας.

Καλή Ανάσταση φίλοι μου, σε ότι αγαπάτε, και καλή "Ανάληψη" των ευθυνών σας....


Είναι χαμένη η μέρα που δεν γέλασες

 Συντάκτης: Μαρία Κάπα