Πάντα υπάρχουν άνθρωποι... γι'αυτό πάντα θα χαμογελάω!

Τα Βλεφαρίσματα... ξεκουράστηκαν λιγάκι, γεμίζοντας γνώση, αγάπη, ενότητα.  Βρέθηκα με φίλους στην Μεσσηνία, και συγκεκριμένα στην Καλαμάτα, αφορμή του Συνεδρίου - Συμποσίου του Αριστοτελικού Ομίλου Αθηνών 2-3 Ιουνίου 2012, "Κοινωνία και Φιλοσοφία"... για να κάνουμε χρήση της φιλίας μας για την σοφία...

 

Όταν υπάρχει ένα σύνολο ανθρώπων που σκέφτονται ο ένας τον άλλο, δεν μπορεί παρά να σκεφτώ ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό και στην καθημερινότητά μας.  Κάποιοι από μας ήμασταν ήδη φίλοι, γνωριζόμασταν, και πραγματικά αγαπιόμασταν.  Αλλά και οι νέοι φίλοι που γνωριστήκαμε μέσα από την εκδρομή, μπήκαν στο κλίμα γρήγορα.  Και όλοι μαζί γίναμε μια όμορφη παρέα η οποία χόρεψε, γλέντησε, συζήτησε, γέλασε.

Πιστεύω πάντα ότι όταν κάποιος θέλει,.... μπορεί, και η εκδρομή αυτή είναι η απόδειξη.   Λόγω της κρίσης που υπάρχει στην Ελλάδα μας (γιατί έτσι θέλουν κάποιοι, όχι ότι είναι αλήθεια), θα πρέπει όλοι μας να εφαρμόσουμε το "γνώθι σε εαυτόν", το οποίο με την ενότητα το καλό θα γίνει ο καλός "ιός" που θα πλημμυρίσει όλους μας. Πως θα γίνει αυτό;

• Χαμογελάτε πάντα (είναι και το ρητό μου), γιατί με αυτό τον τρόπο φεύγουν οι κακές σκέψεις και ο διπλανός σου θα νιώσει όμορφα... για να χαμογελάσει και αυτός:  Τέρμα οι γκρινιάριδες!
• Πείτε συγνώμη ακόμη και όταν πιστεύετε ότι έχετε δίκιο:   Κάπου σφάλατε, αλλά δεν το εντοπίσατε...
• Βοηθάτε πάντα, ακόμη και στα πιο απλά.  Η συνεργασία ξεκινά με ένα χέρι βοηθείας...  Είναι φοβερό τι μπορούμε να κάνουμε αν ενώσουμε όλοι τα χέρια.
• Σεβασμός στους μεγαλύτερους, λόγω της σοφίας των χρόνων -  σεβασμός στους μικρότερους γιατί είναι το μέλλον, σεβασμός στον συνάνθρωπο επειδή κάτι θα γνωρίζει που δεν κατέχεις εσύ.
• Σε μια ομάδα υπάρχει το κοινό στοιχείο αλλά και η ιδιαιτερότητα του καθενός.  Προσπαθούμε να μην ενοχλούμε τον διπλανό μας προβάλλοντας εγωιστικά τα θέλω μας, και βοηθούμε με αυτό τον τρόπο να ενισχυθεί η ομάδα ώστε να γίνει ενέργεια υψηλή και δύναμη να κάνει τα πάντα.
• Πείτε μπράβο σε κάθε προσπάθεια που κάνει κάποιος όσο μικρή και αν είναι.  Σε αυτή την ζωή τρώμε μόνο χαστούκια, είναι καιρός να ακούσουμε ένα μπράβο.  Θα δώσουμε μεταξύ μας δύναμη για την συνέχεια του δρόμου που ακολουθούμε ...

Σας θυμίζουν κάτι τα παραπάνω, ω φίλτατοι συνακροατές, φίλοι του συνεδρίου - συμποσίου;  Είναι ένα ψήγμα από τα Δελφικά παραγγέλματα των 7 σοφών μας. Και έγινε η εργασία μου για το συνέδριο.... μοίρασα κλώνους ελιάς, το δένδρο της Θεάς Αθηνάς όπου γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία, Θεά της σοφίας.  Οι κλώνοι ήταν στολισμένοι με μια  λευκή κορδέλα χρώμα της αγνότητας που διακατέχει του σοφούς, με μια ταμπελίτσα πάπυρο που είχε ένα ξεχωριστό Δελφικό Παράγγελμα (Επίσημο portal Δελφών) για τον καθένα από εμάς.   Τοποθετήθηκε σκόπιμα μέσα στο πιάτο του καθενός καθώς ο σκοπός του συμποσίου είναι η γνώση να γίνει τροφή για τον νου μας...  Η Θεά Τύχη μερίμνησε να έρθει στα χέρια μας το κατάλληλο παράγγελμα που μας αφορά.... για να το δουλέψουμε; γιατί μας διακρίνει;

Ευχαριστώ όλους εμάς που δώσαμε ένα μικρό λιθαράκι για να γίνει η εκδρομή αυτή τόσο σπουδαία.  Μιχάλη, Κώστα, Αλίκη, Νατάσσα, Ιωάννα, Γιώργο, Μαρία, Βίκυ, Αναστασία, Λεωνίδα, Αριστείδη, Αγγελική, Αφροδίτη, Ιβόννη, Αβραάμ, Γιάννη, Κατερίνα, Βάσω, Αιμιλία, Σόλωνα, Λουίτζι, Χαράλαμπε, σας ευχαριστώ από καρδιάς....

Για να κλείσω θα γράψω αυτό που γράφω πάντα....

Είναι χαμένη η μέρα που δεν γέλασες...

Συντάκτης: Μαρία Κάπα