Απόκριες ήταν που βρήκα την αγάπη...

Τα Βλεφαρίσματα στο κλίμα της αποκριάς... βρήκαν και αγάπησαν έναν αρλεκίνο.

Μπήκε απ' την αίθουσα ένας αστείος... κόκκινη μύτη ξαν

Ο αρλεκίνος ήτανε μόνος στην άσπρη αίθουσα της μουσικής,

Γονατιστός διπλά στο πιάνο σκυφτός αγέλαστος σαν τον κρατούμενο μιας φυλακής...

θά μαλλιά

Του είπε γελά η ζωή είναι τρέλα δυο περιστέρια άφησε 'λευθερα δυο πουλιά

Ο αρλεκίνος ούτε που νοιάστηκε θλιμμένο πρόσωπο στόμα θλιμμένο

Το ακορντεόν πήρε στα χεριά τραγούδι έπαιξε κ αυτό θλιμμένο

Μια μαγισσούλα μπήκε στην αίθουσα, αστέρια έκανε με ένα ραβδί

Άμπρα κατάμπρα στον αρλεκίνο μας, μα εκείνος τίποτα ίδια μορφή

Ξάφνου ένας μέθυσος με μια μπουκάλα κ μια κοιλιά

Κρασί του έδωσε μα δεν του πήρε ούτε μιλιά

Μια αμαζόνα μπήκε στην αίθουσα με ένα άλογο τόσο λευκό

Έλα του είπε ταξίδι στο όνειρο έτσι να είσαι δεν είναι σωστό

Μα εκείνος τίποτα το ακορντεόν του κ δάκρυα πολλά

Ούτε το άλογο ούτε το όνειρο δεν του άνοιξαν τη μαύρη καρδιά

Ένας περίεργος μπήκε στην αίθουσα δυο φτερά κ χρώμα πολύ

Κραυγές όλο έβγαζε κ όλο χόρευε στη μουσική

Έλα κ χόρεψε του είπε μαζί μου αν μπορείς

Έλα κ μάθε τον ινδιάνικο χορό της βροχής

Μα ούτε σάλεψε ο αρλεκίνος μας ούτε σταλιά

Μόνο σηκώθηκε στο πιάνο έκατσε χωρίς μιλιά

Κ τότε ακούστηκε μια μελωδία τόσο υπεροχή ρομαντική

Από τα πλήκτρα του μια συναυλία σχεδόν μυστική

Μια μπαλαρίνα σαν κούκλα ψεύτικη μπήκε στην αίθουσα τη λευκή

Δυο δάκρυα έχυσε κ ευθύς μαγευτική απ'την στιγμή

Ο αρλεκίνος τότε την κοίταξε κ αμέσως πήρε άλλη μορφή

Τα δάκρυα της σκούπισε με ένα μαντήλι κ ένα φιλί

Τότε την κοίταξε βαθιά στα μάτια κ χαμογέλασε πρώτη φορά

  Μονό η αγάπη φτιάχνει παλάτια κ σεις να έχετε μια υπέροχη αποκριά..

Είναι χαμένη η μέρα που δεν γέλασες