Τα Βλεφαρίσματα ζουν στιγμές... ποιητικές...
που η φωνή σου τρυπάει σαν κραυγή
κ ας μην την ακούει κανείς
και ας είσαι μονάχος στο σπίτι
να φωνάξεις για όλα αυτά
που σου κάνουν οι δήθεν κ οι μάγκες
να ακούς χίλια δυο γνωμικά
κυβερνήσεις, δουλειά, αυταπάτες
Κάτι τέτοιες στιγμές σε ζητώ
που αισθάνομαι τόσο το φόβο
να τρυπάει το μακό που φορώ
και τους γόρδιους δεσμούς
με μανία να κόβω
να φωνάξω για όλους αυτούς
που με κάναν δειλό.. να φοβάμαι
καταπίνω με λύσσα λωτούς
πίνω κι άλλο ..έτσι...για να κοιμάμαι
Κάτι τέτοιες στιγμές θέλω εγώ
σαν ηφαίστειο ενεργό να χύνομαι
και να κάνω αυτά που καιρό
έχω αφήσει να φύγουν..
και να τρέξουν νερό...
να σταυρώσω αυτούς κ εσένα
που κ οι δυο σαν χριστό με προδώσατε
πολιτεία κ αγάπη σαν ένα
με ένα φιλί..με δώσατε
Είναι χαμένη η μέρα που δεν γέλασες
Δημοσίευση σχολίου
Μας βλεφάρατε; Πείτε μας την άποψή σας...