Ο Αετός και η Αθηνά


Τα Βλεφαρίσματα σας δίνουν μία νότα από τα Χριστούγεννα, προϊόν μιας σκέψει και σας εύχονται Καλά Χριστούγεννα ...




Είναι ο δωδέκατος μήνας του έτους 2017. Σε λίγες μέρες, την τριακοστή πεντηκοστή ογδόη ημέρα και ημέρα Δευτέρα,  εορτάζεται η Γέννηση του Χριστού. Τότε γεννήθηκε εκείνο το βρέφος, που έφερε ως σκοπό την καθοδήγηση του ανθρώπου, προς την έξοδο από τα δεσμά του ολέθρου. Έφερε ως σκοπό την καθοδήγησή του προς το Ιερό Πέρασμα.

Σήμερα το πρωί στις 9:30 κινήθηκα αθόρυβα στους δρόμους της Αθήνας ώστε να δω αν συναντήσω την Αθηνά του ανθρώπου. Κόσμος πολύς και βιαστικός. Λίγοι φορτωμένοι με κάτι από αγορές. Πολλές ευχές γύρω, όπως καλά Χριστούγεννα, καλές γιορτές. Διαφημίσεις πολλές, χάρτινες και ηχητικές στόλιζαν τις ψευδαισθήσεις.  Κάποια μπάντα στο μετρό προσπαθούσε να δημιουργήσει ατμόσφαιρα. Σε κάποια έκθεση παραδοσιακών εκθεμάτων, πωλούσαν γλυκά, στολίδια, καρπούς, βιβλία.

Τα βήματά μου ήταν αθόρυβα αργά, το πρόσωπό μου ανέκφραστο, το βλέμμα μου αυστηρού και λυπημένου αετού. Η παρουσία μου εκεί αόρατη πλεύση!  Έβλεπα το όνειρο που ζούσαν οι Αθηναίοι, ενώ πριν από λίγο είχαν ξυπνήσει. Κάπου χωμένη σε μία βιτρίνα υπήρχε η χάρτινη φάτνη, με μωράκι ξαπλωμένο με μαμά και μπαμπά και κάποια ζώα που συμπλήρωναν το έθιμο. Ξεχασμένη πλέον εικόνα και άγνωστη. Κάπου εκεί υψηλότερα ένα αστέρι που θύμιζε την πόλη Βηθλεέμ.

Κοίταξα πίσω μου μέσα από τα τζάμια της βιτρίνας και είδα μόνο διάφανες σκιές να βαδίζουν βιαστικά.  Ενώ η μέρα ήταν ηλιόλουστη, στα πεζοδρόμια και στους δρόμους συννεφιά. Φεύγοντας έκανα δεκαοκτώ βήματα και γύρισα το βλέμμα στο αστέρι. Δεκαοκτώ ήταν τα βήματα που στις 27-11-2013 στις 21:30 το βράδυ ημέρα πάλι Τετάρτη, μαζί με κάποιον άλλον αετό είδαμε το ίδιο αστέρι ζωντανό στον ουρανό.

Σήμερα το πρωί βάδιζα στην οδό Ερμού με αθόρυβα βήματα αργά, με βλέμμα αυστηρό και θλιμμένο. Έβλεπα ανθρώπους  χωρίς την Αθηνά τους.  Ένα χέρι μου διέκοψε την πορεία και ζητούσε να βοηθήσω. Σκυμμένη φιγούρα με χιτώνα, κουκούλα, και πρόσωπο άδηλο κρυμμένο από αυτή. Μετά, άκουσα να λέει: «Καλό Πιθάρι, Καλό Λυχνάρι, Καλά Χριστούγεννα». Αυτός, που έψαχνε ο Διογένης! Σκέφθηκα. Τον άγγιξα στον ώμο, να δώσω κάτι παραπάνω. Οίδα την Αθηνά του! Εκείνος τότε έπεσε στα γόνατα και στο μέτωπο, ίσως εξαντλημένος από την  ταλαιπωρία. Σαν αετός έπλευσα βόρεια με ελπίδα. Δεξιά μου ήταν το αστέρι της ημέρας!

«Καλό Πιθάρι-Καλό Λυχνάρι Καλά Χριστούγεννα».





Είναι χαμένη η μέρα που δεν γέλασες 


Συντάκτης: Μαρία Κάπα