Ένας απών πατέρας... Μέρος 1ο



Τα Βλεφαρίσματα επιστρέφουν με ένα θέμα που κυριολεκτικά μαστίζει την σημερινή ελληνική οικογένεια. Γνωρίζετε φυσικά ότι η κρίση δεν καταστρέφει μόνο περιουσίες, αλλά και οικογένειες.  Διαζύγια, ή οικογένειες γονέων που ζουν μαζί λόγω παιδιών, και την θέση της αγάπης έχουν πλέον πλαισιώσει οι φωνές και οι κατηγόριες.  Τι γίνεται όταν τα παιδιά γίνονται "βαρος" για τον άνδρα, που αδιάφορος προχωρά χωρίς εκείνα την ζωή του; Τι γίνεται όταν εκείνος γίνεται απών; Τα παρακάτω είναι σκέψεις ενός φίλου, που συνάδουν με τις σκέψεις τις δικές μου, και σας τα μεταφέρω.



Από καιρό ήθελα να γράψω κάτι για τους άνδρες που εγκαταλείπουν την οικογένεια τους. Δεν αναφέρομαι στα ζευγάρια με παιδιά που χωρίζουν αλλά για ανθρώπους που συνειδητά ή όχι, εγκαταλείπουν την οικογένεια χωρίς να συνεχίσουν να συνεισφέρουν οικονομικά και να φροντίζουν τα παιδιά τους. Για άνδρες που από ‘σύ-ζυγοι’ αφήνουν όλα τα βάρη στην εναπομείνουσα σύ-ζυγο, και αφήνουν την γυναίκα να σηκώσει όλο το βάρος της φροντίδας και ανάπτυξης των παιδιών. Το φαινόμενο αυτό πάντα υπήρχε αλλά φαίνεται ότι με την οικονομική κρίση των τελευταίων ετών έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις στην χώρα μας. Προσωπικά ολοένα και περισσότερο συναντώ περιπτώσεις γυναικών που έχουν εγκαταλειφθεί στο έλεος του Θεού και μόνες τους μεγαλώνουν ένα, δύο, τρία ή και περισσότερα παιδιά.

Αναφέρομαι σε άνδρες γιατί κυρίως για αυτούς πρόκειται αν και υπάρχουν και περιπτώσεις γυναικών που εγκατέλειψαν τα παιδιά τους γιατί ‘δεν άντεχαν άλλο’. Δεν πρόκειται να ασχοληθώ όμως με αυτές και ούτε θα τις χαρακτηρίσω γιατί βλέπω αυτή την φορά το Facebook να μου ρίχνει για καλά το προφίλ. Δεν θα το παίξω ηθικολόγος και ξέρω πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις μια οικογένεια σήμερα. Το να είσαι γονιός δεν είναι εύκολο. Ποτέ δεν ήταν, ούτε στην εποχή των γονιών μας ήταν. Όποιος λέει το αντίθετο σίγουρα δεν έχει δικά του παιδιά. Γνωρίζω από πρώτο χέρι το πόσο δύσκολα είναι να σηκώνεις τα βάρη μιας οικογένειας όταν το εισόδημα είναι μικρό ή μηδενικό. Όταν οι λογαριασμοί έρχονται ο ένας πίσω από τον άλλο και δεν φαίνεται ελπίδα από πουθενά. Ακόμη και πόσο δύσκολη είναι η καθημερινότητα ζώντας με έναν άνθρωπο με τον οποίο δεν ταιριάζεις καθόλου. Είναι όμως πολύ διαφορετικό μια οικογένεια να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα λόγω ανεργίας του πατέρα και άλλο είναι να αντιμετωπίζει προβλήματα λόγω εγκατάλειψης του πατέρα.

Όλοι εσείς τα καθίκια που το βάλατε στα πόδια γιατί δεν αντέχατε άλλο νομίζετε ότι απλά μπορείτε να ξεφύγετε από τις υποχρεώσεις σας χωρίς να υπάρχουν συνέπειες;

Μπορείτε να κρύβεστε από τις ευθύνες προς τα παιδιά σας επειδή σας το επιτρέπει ο νόμος ή η αδυναμία στην εφαρμογή του;

Μιλάω για εσάς που έχετε κρύψει εισοδήματα και ακίνητα αλλά και για εσάς που πραγματικά δεν έχετε την οικονομική άνεση αλλά δεν κάνετε τίποτα για να συντηρήσετε τα παιδιά σας.

Είναι σπαρακτική η κατάσταση στην οποία βρίσκονται πολλές μονογονεϊκές οικογένειες που έχουν πλήρως ή μερικώς εγκαταλειφθεί από τους άνδρες τους.

Δεν μπορώ να καταλάβω πως ένα κάθαρμα (δεν αξίζει να λέγεται άντρας) μπορεί τόσο απλά να εξαφανιστεί από τις ζωές των παιδιών του.

Δεν μπορώ να σκεφτώ κανένα λόγο που θα μπορούσε να δικαιολογήσει αυτή την ενέργεια.

Δεν με νοιάζει αν η γυναίκα σου ήταν ή δεν ήταν καλή.

Δεν με νοιάζει αν βρήκες τον έρωτα της ζωής σου.

Δεν με νοιάζει αν πάσχεις από κατάθλιψη (και εγώ έχω).

Δεν με νοιάζει αν είσαι καλομαθημένος και δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις στα δύσκολα.

Δεν με νοιάζει αν δεν έχεις δουλειά.

Το γεγονός παραμένει ότι αν εγκαταλείψεις τα παιδιά σου δεν είσαι ούτε καν ζώο γιατί και τα ζώα φροντίζουν τους απογόνους τους.

Ένας απών πατέρας είναι ένα πατέρας που κακοποιεί συστηματικά τα παιδιά του στο διηνεκές, τους στερεί την παιδικότητα και κλέβει την αθωότητα τους, γιατί ο ίδιος αποφάσισε ότι η δική του καλοπέραση ήταν πιο σημαντική από τις θυσίες και τις υποχρεώσεις απέναντι στα παιδιά του.

Ένας απών πατέρας είναι ο μεγαλύτερος λιποτάκτης της ζωής και όπως λέει ο Λογοθετίδης στο κινηματογραφικό έργο ‘Ένας ήρως με παντούφλες’ οι λιποτάκτες είναι χειρότεροι από τα σκουλήκια και πρέπει να εκτελούνται.

Εξαιτίας της δικής σου συμπεριφοράς δειλέ, μια γενιά από νεαρά κορίτσια θα έχουν διαστρεβλωμένη άποψη για τα αγόρια και κατά συνέπεια και για τους άντρες αργότερα στην ζωή τους. Θα υπάρξει μια γενιά από γυναίκες με αρνητικά πρότυπα που θα ψάχνουν υποκατάστατα της αγάπη με λάθος τρόπους.

Εξαιτίας της δικής σου συμπεριφοράς δειλέ, μια γενιά από νεαρά αγόρια δεν θα έχουν σωστά ανδρικά πρότυπα γιατί πολύ απλά εσύ δεν ήσουν εκεί για να τους μάθεις πως να φέρονται.

Εξαιτίας της δικής σου ανευθυνότητας δημιουργήθηκε μια άβυσσος συναισθημάτων στα παιδία σας τα οποία αισθάνονται μειονεκτικά και υπαίτια για την απουσία σου.

Για να μην είμαι απόλυτος όλοι μπορεί να επανορθώσουν όσο αργά και να είναι. Οι πληγές μπορούν να επουλωθούν, τα τραύματα να γιάνουν, φτάνει κάποιος να θέλει να προσπαθήσει και να το παλέψει. Αλλά αμφιβάλω αν έχουν τα σκουλήκια την ψυχή να το κάνουν.

Εσείς όλες οι επόμενες γυναίκες, πως μπορείτε να είστε μαζί με έναν τέτοιον άνθρωπο; Εάν ξέρετε ότι ο άντρας αυτός έχει παρατήσει τα παιδιά του και συνεχίζετε να μένετε μαζί του, δεν είστε καλύτερες από αυτόν! Θα κάνετε οικογένεια με ένας άνθρωπο που εγκατέλειψε την δικιά του; Αλλά ακόμη και αν δεν είναι αυτός ο σκοπός σας μπορεί να κρυφτεί το κρίμα και το άδικο πίσω από γαμήσια, δώρα και λουλούδια;

Εσείς ‘κύριοι’ νομίζετε ότι απλά μπορείτε να φύγετε από τις υποχρεώσεις σας χωρίς να υπάρχουν καθόλου συνέπειες;

Νομίζετε ότι μπορείτε απλά να δημιουργήσετε μια νέα ζωή ενώ πίσω σας αφήνετε συντρίμμια;

Νομίζετε ότι έχετε το δικαίωμα να φέρεται τον τίτλο του πατέρα όπως όλοι εμείς οι υπόλοιποι;

Νομίζετε ότι μπορείτε να λέγεστε άνθρωποι;

Δεν θα σας πω να βάλετε φουστάνια γιατί φουστάνια φοράνε και οι γυναίκες σας και τα τιμάνε. Ούτε θα σας πω ότι δεν έχετε αρχίδια γιατί αποδεικνύεται στην πράξη ότι υπάρχουν πολλές γυναίκες που έχουν τα αρχίδια που εσείς δεν έχετε. Θα σας πω μόνο να πάτε στον διάολο παλιάνθρωποι.

Προς όσες γυναίκες αναγκάστηκαν να γίνουν και μάνα και πατέρας για ζήσουν τα παιδιά τους σας αξίζει ο σεβασμός και η εκτίμηση. Ένα μεγάλο μπράβο και ευχαριστώ από όλους μας.



Είναι χαμένη η μέρα που δεν γέλασες

Πηγή/κατασκευαστής: Αθηναίος Πολίτης