Τα Βλεφαρίσματα θυμούνται μια λαϊκή ρύση: "Όποιος γυρίζει, "μυρίζει" λέει αυτή. Προσέξαμε κάτι και σας το περιγράφουμε, ως θεωρία "άλμα συνείδησης".
Αν κυκλοφορείτε με το μετρό, σίγουρα θα έχετε συχνά στριμωχθεί στις ηλεκτρικές σκάλες που σε ανεβάζουν ή κατεβάζουν στα επίπεδα ή απλά στην έξοδο. Την επόμενη φορά που θα κάνετε την διαδρομή προσέξτε κάτι: την τοποθέτηση - ροή του κόσμου πάνω σε αυτές τις σκάλες
Αν κυκλοφορείτε με το μετρό, σίγουρα θα έχετε συχνά στριμωχθεί στις ηλεκτρικές σκάλες που σε ανεβάζουν ή κατεβάζουν στα επίπεδα ή απλά στην έξοδο. Την επόμενη φορά που θα κάνετε την διαδρομή προσέξτε κάτι: την τοποθέτηση - ροή του κόσμου πάνω σε αυτές τις σκάλες
Χωρίς κάποια σήμανση ή παραπομπή από μια εμφανή ταμπέλα, ο κόσμος χωρίζεται πάνω στην σκάλα σε δύο "λωρίδες": Στην δεξιά λωρίδα (με κόκκινο χρώμα), που είναι κόσμος που απλά περιμένει να μετακινηθεί με αυτήν, και την αριστερή λωρίδα (με πράσινο χρώμα), που συνήθως είναι κόσμος που βιάζεται και συγχρόνως την ανεβαίνει με τα πόδια βιαστικά. Όλοι σαν να γνωρίζουν ότι οι πρώτοι αν πάνε πιο αργά πρέπει να μην μετακινηθούν στην δεξιά και αυτοί που βιάζονται να μην μπουν στην αριστερή αντίστοιχα. Θα δείτε ότι γίνεται μάλιστα ένας ανοιχτός διάδρομος στα δεξιά για να είναι εύκολο το πέρασμα των βιαστικών!
Το ερώτημα λοιπόν που αυτόματα σου δημιουργείται είναι: Πως όλος αυτός ο κόσμος κάνει συνείδηση κάτι που κανένας δεν του έχει αναφέρει - υποδείξει;
Απάντηση θα μπορούσε να δώσει η θεωρία που αναφέρεται ως "Φαινόμενο του εκατοστού πιθήκου". To
φαινόμενο του εκατοστού πιθήκου αναφέρεται σε ένα ξαφνικό, αυθόρμητο
και μυστηριώδες άλμα συνείδησης, το οποίο επιτυγχάνεται όταν ο
ξεπεραστεί ένα υποτιθέμενο "κρίσιμο σημείο". Η ιδέα του φαινομένου του
εκατοστού πιθήκου προέρχεται από τον Δρ. Lyall Watson στο βιβλίο του
Lifetide (Παλίρροια της ζωής, 1979). Στο βιβλίο του έχει ως παράδειγμα την παρατήρηση των πιθήκων που πλέναν γλυκοπατάτες στο νησί koshima. Για ένα αδιευκρίνιστο λόγο κάποιοι χρησιμοποιούσαν την τεχνική και κάποιοι όχι. Βλέποντας ο ένας τον άλλο κάποια στιγμή έφτασαν υποθετικά στο νούμερο 99. Την στιγμή που οι πίθηκοι έγιναν 100 προφανώς έκανε τον αριθμό τους να
ξεπεράσει κάποιο κρίσιμο σημείο διότι μέχρι το βράδυ της ίδιας μέρας
σχεδόν όλοι οι πίθηκοι έκαναν το ίδιο πράγμα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η
συνήθεια φαίνεται να έχει υπερπηδήσει φυσικά εμπόδια και να έχει
εμφανιστεί αυθόρμητα, σαν τους κρυστάλλους γλυκερίνης σε σφραγισμένα
εργαστηριακά δοχεία, σε αποικίες άλλων νησιών καθώς και σε μία ομάδα
στην ενδοχώρα της Takasakiyama.
Κάποιοι αποδέχονται αυτό το φαινόμενο και σίγουρα ακόμη πιο πολλοί το κατακρίνουν. Όταν όμως η ίδια η ζωή σου δείχνει ότι ο άνθρωπος, που τον μαθαίνει η κοινωνία να επικοινωνεί μόνο με την λογική και τις γνωστές 5 αισθήσεις, εμφανίζει σημάδια 6ης αίσθησης, τι μας δείχνει αυτό; Οι σκάλες είναι μόνο ένα από τα πολλά που μας δείχνουν ότι η συνείδησή μας ξεπερνάει τα όρια που μας βάζουν οι "επιστήμονες". Αλλά σίγουρα ο καθένας από μας που κάθεται αριστερά ή δεξιά, δεν σκέφτεται για να πάει από την μεριά που πρέπει. Απλά διαισθάνεται; Η συνέχεια δική σας...
Σίγουρα την επόμενη φορά που θα πάτε στο μετρό, θα παρατηρήσετε καλύτερα τις σκάλες του...
Σίγουρα την επόμενη φορά που θα πάτε στο μετρό, θα παρατηρήσετε καλύτερα τις σκάλες του...
Είναι χαμένη η μέρα που δεν γέλασες
Συντάκτης: Μαρία Κάπα
Οντως έχει περάσει πλέον από του άτυπους ''νόμους'' στις αποβάθρες ότι όποιος βιάζεται πάει από την αριστερή πλευρά (όπως ανεβαίνεις ..)της κυλιόμενης σκάλας & αυτός που θέλει απλά να ανέβει σταθερός από την δεξιά ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι αυτό τον άτυπο ''νόμο'' να τον είχαμε όλοι εμείς εφαρμόσει & στα υπόλοιπα ζητήματα που αφορούν θέματα συνύπαρξης πολλών ανθρώπων ... Θέλω να πω δηλαδή ότι όπως & σε αυτό το θέμα κάποιοι δεν το τηρούν & μένουν αριστερά εμποδίζοντας αυτούς που θέλουν να ανέβουν γρήγορα , έτσι & άλλοι δεν σέβονται θέσεις παρκαρίσματος για Α.Μ.Ε.Α , δεν σέβονται τους υπόλοιπους οδηγούς στον δρόμο , κλείνουν διαβάσεις κτλ κτλ ...
Μακάρι λοιπόν το Φαινόμενο του Εκατοστού Πιθήκου να είχε εφαρμοστεί & σε άλλα τέτοια παρόμοια θέματα
Η επίσημη εκπαίδευση μας μαθαίνει πως να εγκαταλείπουμε τον νου μας και να παρατηρούμε μόνο αυτό που βρίσκεται μπροστά στην μύτη μας.... Μας αποτρέπουν από το να σκεφτόμαστε. Ευτυχώς έχουμε επιλογές. Μένει μόνο να τις αξιοποιήσουμε σωστά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου Μαρία! Έχω την εντύπωση ότι ανάποδα τα έγραψες... Στην κόκκινη λωρίδα πάνε αυτοί που ανεβαίνουν γρήγορα, όπως φαίνεται και στο βίντεο. (κατά την λογική του ΚΟΚ, όπου η αριστερή λωρίδα είναι αυτή της ταχείας κυκλοφορίας). Και κατ' αυτή την λογική, το είδα και το σκέφτηκα και το κάνω κι εγώ συνειδητά, όταν χρησιμοποιώ το μετρό. Σωτήρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Σωτήρη.... Είδες που κανένας δεν διαβάζει πραγματικά! Μάλλον όλοι κατάλαβαν από την εικόνα! Εύγε. Το διορθώνω... Ο δαίμονας του τυπογραφείου... χτύπησε και μένα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία είναι πάντα από ποια ματιά το βλέπει κανείς ... Αν το δεις από κάτω προε τα πάνω το έχεις γράψει σωστά ... όταν είσαι κάτω βέπεις αυτούς που πάνε γρήγορα δεξιά & τους σταθερούς αριστερά ... χε χε ... !
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα άλλο που έχω να σημειώσω & το σκεφτόμουν σήμερ;α το πρωί όταν ερχόμουν με το μετρό είναι αυτή η ευγένια/καλοσύνη & όπως αλλιώς θέλει να το πει κανείς , που έχει πιάσει τους περισσότερους (λόγω των καταστάσεων κυρίως) & ο ένας προσφέρει απλόχερα το εισητήριό του βγαίνοντας σε άλλους υποψήφιους επιβάτες ... μάλιστα σε σταματούν & σε ρωτούν κιόλας ... και το λέω γιατί μου έχει τύχει ... αλλά έχω κάρτα .. μήπως να την σταματήσω ;
Με αγάπη Νίκος Βαρβάτος
Ξέρεις είμαι και γω σε αυτούς που δίνουν και κάποιες φορές έχω πάρει κιόλας εισιτήριο... Το θέμα είναι να βοηθάμε με όσα μπορεί ο καθένας. Μπορεί να βοηθήσεις ακομη και αν πεις μια καλή κουβέντα σε κάποιον που είναι θλιμμένος, για να του φτιάξεις την διάθεση, ή απλά χαμογελώντας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σε όλους για αυτή την προσπάθεια.