Αριστοτελικός Όμιλος Αθηνών (ΑΟΑ) - Ελάτε στα Δωρεάν μαθήματα Αριστοτελικής Φιλοσοφίας με τον Αριστείδη Παπανδρέου

Τα Βλεφαρίσματα, και συγκεκριμένα εγώ η Μαρία Κάπα, παρευρέθησα στην έναρξη και την συνέχεια των μαθημάτων των "Μετά τα Φυσικά" του Αριστοτέλους, κάτω από την έγκυρη καθοδήγηση του Δασκάλου και Προέδρου του  Αριστοτελικού ομίλου Αθηνών, Αριστείδη Παπανδρέου, που έκανε την επεξήγηση και μετάφραση στην νεοελληνική.  Οι συναντήσεις γίνονται και φέτος στον Σύλλογο Ιμβρίων (imvrosisland.org/sillogos.php) στην Νέα Σμύρνη, Ελευθερίου Βενιζέλου 80, Τηλ:+302109347957 Φάξ: +302109345096, και η έναρξη έγινε την Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014 στις 19:00.... Ενώ είναι Δωρεάν για τους απανταχού Έλληνες ήτοι όποιον ενδιαφέρεται για Αριστοτελική Φιλοσοφία.

Τα μαθήματα για όσους δεν πρόλαβαν τις πρώτες συναντήσεις μας γίνονται κάθε Τρίτη 19:00 - 20:30, με μόνες διακοπές τις 15 μέρες των Χριστουγέννων και του Πάσχα.  Η τελευταία συνάντηση για το 2014 θα πραγματοποιήθηκε χτες το απόγευμα στις  16 Δεκεμβρίου 2014, όπου κλείσαμε για το έτος 2014.  13 Ιανουαρίου 2014 θα ξεκινήσουν τα μαθήματα ξανά για το νέο έτος 2015.

Παρακάτω είναι γραμμένο το πρώτο μάθημα για το έτος, καθώς η φωνητική καταγραφή, την οποία μπορείτε να μοιραστείτε χωρίς να υπάρχουν δικαιώματα.  Σας εύχομαι καλή ακρόαση, και καλή μελέτη.

Δείτε το Βίντεο και στην συνέχεια διαβάστε και μελετήστε το ακόλουθο κείμενο.

Μελετήστε με την ευγενή χορηγία του συνακροατή Σωτήρη, αποτυπωμένο έγγραφα, το σχετικό μάθημα.... Το μάθημα παρέχεται και ακουστικώς για άτομα που δεν μπορούν να μελετήσουν το κείμενο...

Βιβλίο Ν των Μετά τα Φυσικά, κεφάλαιο 5, 1ο μέρος

Αγορεύει ο Δάσκαλος και μελετητής του Αριστοτέλους, Αριστείδης Παπανδρέου:

   "Παρακαλώ, καθίστε να αρχίσουμε! Πρέπει να σας πω ότι το σημερινό μάθημα είναι μυητικό! Δηλαδή, όποιος καταλάβει απ’ τις γραμμές πίσω τι λέμε, μπορεί να κάνει θαύματα! Αυτό θα πει μυητικό. Γι’ αυτό σας παρακαλώ από καρδιάς, να έχετε το νου τεταμένο, ίων εν μάχι, όπως λέει ο φιλόσοφος. Αρχίζω λοιπόν! 

   Φίλτατοι προσκεκλημένοι, σας παρακαλώ προσέχτε μία μία τις λέξεις!  Φίλτατοι προσκεκλημένοι, παλαιοί και νέοι ακροατές του μεγίστου φιλοσόφου μας του Αριστοτέλους, σας καλωσορίζω ευπροσδέκτως και μετά της προσηκούσης τιμής. Και σας εύχομαι εγκαρδίως όπως, μετά της ακροτάτης και της υψίστης δυνατής προσοχής σας, και με τον ενεργητικό σας νου τεταμένο ίων εν μάχι, να κατανοήσετε την αρχαία ελληνική υπεργνώση και την εξ αυτής απορρέουσα διανοητική ισχύ, που ακούγεται για πρώτη φορά παγκοσμίως, εδώ, μετά από είκοσι τρεις αιώνες πετρώσεως, κρύψεως και αφανείας, και συντρέχουσα ασάφεια για τους μη ακροαματικούς αναγνώστες. Και εν συμπεράσματι, αυτή η ως ανωτέρω υπεργνώση, καθιστά τον σύγχρονο έλληνα ικανό, δια των ενεργειακών του συλλογισμών, επαναλαμβάνω, δια των ενεργειακών του συλλογισμών να αποκτήσει την ικανότητα να επιτυγχάνει αμίμητα αποτελέσματα. Αμίμητα αποτελέσματα και έργα.

   Και μετά τα ανωτέρω μυητικώς λεχθέντα, επανερχόμεθα εις την εξέταση του 5^ου κεφαλαίου του βιβλίου Ν των Μετά τα Φυσικά, εις την έναρξη του οποίου είχαμε μείνει την προηγούμενη περίοδο των μαθημάτων.

   Δεύρω τον νου προσέχετε, ω σοφότατοι θεαταί!

   Εις το τελευταίο 4^ο μέρος του 4^ου κεφαλαίου του βιβλίου Ν των Μετά τα Φυσικά, πριν πάμε στο 5^ο κεφάλαιο που θα εξετάσουμε σήμερα, είχαμε εξετάσει εν συμπεράσματι τα τέσσερα ατοπήματα των πλατωνικών, τα οποία ο Αριστοτέλης, κατά την διερεύνηση της θεωρίας των Ιδεών του Πλάτωνος, μας είχε αναφέρει ότι είναι τα εξής: 

1^ον. Ο Πλάτων θεωρεί το ΕΝ ως Στοιχείον για την γένεση του Περιττού Αριθμού (παράγραφος 1.084, Α2-7). Οπότε, τα πάντα θα είναι Αγαθά. Αλλά, αυτό δεν συμβαίνει. 

2^ον. Ο Πλάτων θεωρεί ότι τα Εναντία είναι Αρχές. Όπως π.χ. το Λευκόν και το Μαύρο. Αλλά αυτό [αυτά] δεν είναι Ουσίες, είναι Κατηγορούμενα. 

3^ον. Ο Πλάτων θεωρεί ότι το ΕΝ είναι Αρχή, ενώ είναι Κατηγορούμενο, με πολλές σημασίες. 

4^ον. Ο Πλάτων θεωρεί τους Αριθμούς ως Πρώτες Ουσίες, με ξεχωριστή υπόσταση και ως Ιδέες, ενώ οι Αριθμοί δεν είναι ούτε Ουσίες ούτε Ιδέες, αλλά απλώς εκφράζουν Ποσότητα και είναι Κατηγορούμενα. 

Αυτά τα είχαμε πει στα περασμένα μαθήματα.

   Στο σημερινό μας μάθημα θα προχωρήσουμε, από δω και πέρα θέλω μεγάλη προσοχή, στο σημερινό μας μάθημα θα προχωρήσουμε εις την εξέταση του 1^ου μέρους του 5^ου κεφαλαίου του βιβλίου Ν των Μετά τα Φυσικά, εις το οποίον ο Αριστοτέλης, συνεχίζοντας την διερεύνηση της θεωρίας περί των Ιδεών του Πλάτωνος, εκ των όσων μας έχει αναφέρει εις τα προηγούμενα κεφάλαια του βιβλίου Ν των Μετά τα Φυσικά, μας λέγει εν συμπεράσματι ότι: 

   Εάν είναι αδύνατον να τεθεί το Αγαθόν εις τις Αρχές, και εάν είναι επίσης αδύνατον να τεθεί το Αγαθόν με τους τρόπους που έχουν αναφερθεί εις τα προηγούμενα κεφάλαια του βιβλίου Ν, τότε είναι φανερό ότι οι Αρχές των Όντων δεν αποδίδονται ορθώς, αλλά ούτε και οι Πρώτες Ουσίες, που, κατά τον Αφροδισιέα, λέγονται Αριθμοί. 

   Επίσης, συνεχίζει ο Αριστοτέλης, ότι όποιος δεν σκέφτεται σωστά, (όπως π.χ. είναι ο πλατωνικός Σπεύσιππος κατά τον Αφροδισιέα), και παρομοιάζει τις Αρχές του Σύμπαντος με τις Αρχές των ζώων και των φυτών, που η γέννησή τους από αόριστα και ατελή υποκείμενα («υποστάσεις») προχωρεί πάντοτε («αεί») εις τα τελειότερα, και αυτό γίνεται και για τις Πρώτες Αρχές. Και για τον λόγο αυτό της ατελείας, δεν ήθελαν να λένε ότι το ΕΝ, η Αρχή των πάντων, δεν είναι Ον ως ατελές, ενώ το Ον είναι πάντοτε τέλειο. 

   Και περαιτέρω, αυτήν την άποψη των πλατωνικών (του πλατωνικού Σπευσίππου), την αναιρεί ο Αριστοτέλης, αποδεικνύοντας ότι αυτός ο ισχυρισμός του Σπευσίππου δεν ισχύει εις τα ζώα και τα φυτά. Διότι αυτά, τα ζώα και τα φυτά, αναπτύσσονται από Αρχές τέλειες, όπως π.χ. ο Άνθρωπος γεννά τον άνθρωπο, και ο Άνθρωπος υπάρχει προ του σπέρματος. Και είναι τέλειος Άνθρωπος. 

   Και συνεχίζει ο Αριστοτέλης και μας λέγει περαιτέρω ότι είναι άτοπο να θεωρούμε ότι ο Τόπος, προσέχτε τώρα εδώ, ο Τόπος τον Στερεών και των Μαθηματικών γίνεται συγχρόνως («άμα»). Διότι ο Τόπος είναι ιδιαίτερος («ίδιος») για τις καθέκαστον ατομικότητες. Διά τούτο, οι ατομικότητες (υπονοεί τις αισθητές) είναι διαφορετικές μεταξύ τους και κατά Τόπο. Ενώ, για τα Μαθηματικά, δεν υπάρχει Τόπος γι’ αυτά. Και επίσης, είναι άτοπο να πούμε ότι τα Μαθηματικά θα υπάρχουν «κάπου», χωρίς να δώσουμε τον ορισμό του Τόπου αυτών [των Μαθηματικών] (του «κάπου» δηλαδή). Και, κατά το αρχέτυπο, «τι δε εστί ο τόπος μη». 

   Και κατά τον Αφροδισιέα, ο Αριστοτέλης, δια τον ανωτέρω συλλογισμό του, ανέτρεψε την άποψη του Πλάτωνος ειπόντος [η οποία άποψη λέει] ότι εκ του Ενός και της [Αόριστης] Δυάδος γεννιούνται οι Ιδέες, και των Ιδεών τα Μαθηματικά Μεγέθη. Και ότι ταυτοχρόνως («άμα») με τα Μαθηματικά Μεγέθη, έγινε και ο Τόπος των Μαθηματικών, εις τον οποίο υπάρχουν [τα Μαθηματικά Μεγέθη].

Ανάλυση (μετά το αρχέτυπο).

   Εδώ θέλω να σας πω ότι αυτό είναι ένα από τα κείμενα τα οποία έχουν πολλές έννοιες, οι οποίες δεν είναι εύκολο να κατανοηθούν από το αρχέτυπο. Το αρχέτυπο είναι κινέζικα. Και, οι άνθρωποι που έχουνε κάνει μεταφράσεις εδώ πέρα, το 1935 στον Πάπυρο, μεταφράζουνε το αρχέτυπο στην καθαρεύουσα ελληνική γλώσσα της εποχής εκείνης. Αλλά, δεν φανερώνουνε το κυρίως νόημα. Εδώ λοιπόν, αν αυτά είναι γραμμένα σωστά από τα σχόλια, διότι άμα το διαβάσεις αυτό δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Τα σχόλια λοιπόν, τα οποία γράφει ο Αφροδισιεύς και ο Συριανός ο Φιλόξενος, είναι γραμμένα σε μία γλώσσα αλεξανδρινής εποχής. Στην ελληνιστική εποχή. Και είναι γραμμένα κατά τέτοιον τρόπο, που επίσης αυτός που τα διαβάζει, πρέπει να ξέρει να διαβάζει αυτήν την γλώσσα. 

   Μιλάμε για τις Αρχές των όντων. Αρχές των όντων είναι από εκεί που τα πάντα γίνονται, έτσι να το πούμε απλουστευμένα όσο γίνεται. Αυτές οι Αρχές των όντων λοιπόν, λέγανε οι προηγούμενοι από τον Όμηρο και από αυτήν την εποχή του Ομήρου, ότι αυτές οι Αρχές δεν έχουνε να κάνουνε καμία σχέση με το Αγαθόν, ε; Το Αγαθόν! Είναι αυτό που κάνει Καλό, οδηγεί εις το Καλό. Και το αγαθότατο είναι το Άριστον. Λέγανε λοιπόν οι προηγούμενοι φιλόσοφοι, προ του Αριστοτέλους, της περιόδου του Ομήρου, ότι οι Αρχές δεν είναι Αγαθές, ε; οι Αρχές των πάντων. Δεν μιλάμε για τις Αρχές των ζώων και των φυτών, μιλάμε για τις Αρχές των πάντων. Οι Αρχές των πάντων δεν είναι Αγαθές και ανεπτύχθησαν κατά την διαδρομή της υποστάσεως. Μέχρι εδώ πάμε καλά; 

   Οι περί την εποχή του Αριστοτέλους φιλόσοφοι, του Πλάτωνος κυρίως, λένε, (το είπαμε στα προηγούμενα μαθήματα πέρσι ας πούμε), λένε ότι οι Αρχές είναι Άριστες. Το Άριστον είναι υπερθετικός βαθμός του Καλού. Πάμε καλά; Και ότι όλα εξαρτώνται από αυτές τις Αρχές. Δηλαδή, ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει στον χώρο γενέσεως και φθοράς, (μιλάμε πάντα για τον χώρο γενέσεως και φθοράς, δεν μιλάμε για τα άλλα: τα αγέννητα, τα αθάνατα και τα ακίνητα και τα αΐδια), στο χώρο γενέσεως και φθοράς λοιπόν λένε αυτοί, ότι οι Αρχές των όντων αυτών είναι το Αγαθόν. Είναι η ικανότητα που απορρέει από τις Αρχές αυτές, να υπάρχει μία αρμονική Ζωή, στο χώρο γενέσεως και φθοράς. 

   Ο Αριστοτέλης λέει ότι: αυτό που λέτε, δεν είναι σωστό. Το σέβομαι απολύτως σαν την γνώμη σας, κύριοι πλατωνικοί, αλλά δεν μπορεί τα πάντα, οι Αρχές των Αριθμών π.χ. να κάνουν Αριθμούς που είναι πάντα Άριστοι. Διότι, στον χώρο γενέσεως και φθοράς, πρακτικά, ε;, έχουμε και το Καλό, και το Αγαθό και το Κακό. Δηλαδή, αυτό που λέτε κύριοι πλατωνικοί, σεβόμεθα την άποψή σας, αλλά εμείς θεωρούμε ότι είναι άτοπον. Θεωρούμε ότι είναι άτοπον. Και έχει μεγάλη σημασία αυτό, για να ξέρουμε ότι στον χώρο γενέσεως και φθοράς, υπάρχει και το Κακό και το Καλό, και το Αγαθό και το Κακό. Και το βλέπουμε κάθε μέρα, δηλαδή είναι πρακτική απόδειξη αυτή. Πάμε καλά; Μέχρι τώρα, μέχρι εδώ; 

   Προχωρούμε! Λέει επίσης ο Σπεύσιππος ότι: κοιτάξτε να δείτε, οι Αρχές των όντων που λέτε εσείς (ο Σπεύσιππος είναι πλατωνικός, αλλά λέει όμως δική του άποψη), ότι οι Αρχές των όντων είναι σαν και τις Αρχές των όντων που ζούνε στον πλανήτη Γη. Δηλαδή, από το σπέρμα γίνεται ο άνθρωπος, και από το σπόρο γίνεται το φυτό κτλ κτλ, και κατά αυτόν τον τρόπο, έτσι γίνονται και οι Αρχές στο Σύμπαν. Έτσι λέει ο Σπεύσιππος! Πάμε καλά; Μέχρι εδώ; 

   Ο Αριστοτέλης λέει, κοιτάχτε να δείτε, οι Αρχές στον χώρο γενέσεως και φθοράς, δεν είναι ο σπόρος και το σπέρμα, αλλά είναι ο Άνθρωπος που είναι τέλειος. Άρα, οι Αρχές αυτές δεν είναι [ο σπόρος και το σπέρμα], είναι τέλειες. Έτσι; Δηλαδή, δεν είναι από το Κακό στο Καλό, ε; Αλλά, είναι τέλειες οι Αρχές αυτές στον χώρο γενέσεως και φθοράς. 

   Και, προχωρούν παρακάτω οι πλατωνικοί και λένε ότι τα όντα έχουνε ορισμένη θέση, τόπο. Δηλαδή, όλα τα αισθητά, αυτά που αντιλαμβανόμεθα εμείς με τις αισθήσεις μας, κρατάνε έναν τόπο. Πάμε καλά; Κρατάνε έναν τόπο! Και τα Μαθηματικά, λένε οι πλατωνικοί, ότι κρατάνε έναν τόπο. Αλλά στην πραγματικότητα, τα Μαθηματικά είναι γνώση εξ αφαιρέσεως, όπως έχουμε πει πριν από δέκα χρόνια. Άρα δεν έχουνε τόπο. Άρα, κύριοι πλατωνικοί, αυτό που λέτε είναι άτοπον. 

   Τι θέλω να πω μ’ αυτά που σας είπα; Θέλω να σας πω ότι πρέπει στον νου μας να έχουμε πάντα την δυνατότητα να ξεχωρίζουμε αυτά που είναι στον χώρο γενέσεως και φθοράς, στον πλανήτη Γη, από εκείνα που δεν είναι, και τα οποία είναι αθάνατα, ακίνητα και αΐδια. Ε; Τα οποία δεν έχουνε αυτά που έχουμε εμείς εδώ. Ε; Δεν έχουνε το Καλό και το Κακό, δεν έχουνε, ξέρω ’γω, τους συλλογιστικούς συλλογισμούς, δεν έχουνε τίποτα απ’ αυτά! Αλλά είναι, ας το πούμε, Ενέργειες καθαρές! Και, η Ενέργεια είναι το ίδιο με την λέξη θεός. Διότι η λέξη θεός προέρχεται από το ρήμα θέω. Θήτα, έψιλον, ωμέγα. Και το θέω θα πει τρέχω, και η μετοχή είναι ο θέων. Και, αυτό που τρέχει, η Ενέργεια δηλαδή, ε; είναι θεός. Μη τα μπερδεύουμε, διότι άλλο πράγμα σημαίνει η λέξη θεός κατά την αρχαία υπεργνώση, και άλλο πράγμα σημαίνει σήμερα! Έτσι; Δηλαδή, εδώ θέλει μεγάλη προσοχή! Διότι, προσέχτε με ιδιαιτέρως, όταν έχεις το πρώτο συλλογιστικό σχήμα: αν το Α υπάρχει στο Β και το Β υπάρχει στο Γ, το Α υπάρχει στο Γ. Το ξαναλέω για τους καινούργιους: εάν το Α υπάρχει στο Β και το Β υπάρχει στο Γ, το Α προφανώς θα υπάρχει στο Γ. Πάμε καλά; Αν τα Α, Β, Γ είναι Ενέργειες, το συμπέρασμα ΑΓ είναι Ενέργεια! Ε; Εάν τώρα σκεφτούμε ότι δεν είμαστε μόνο εμείς που σκεφτόμαστε και κάνουμε αυτά που κάνουμε, αλλά και όλη η Φύσις που υπάρχει στον χώρο γενέσεως και φθοράς: τα ποντίκια, οι γάτες, τα φίδια, ξέρω ‘γω, τα πουλιά, τα φυτά, ο βασιλικός, ξέρω ‘γω, και τα άλλα και τα άλλα και τα άλλα, όλα αυτά έχουνε ένα σύστημα αναπτύξεως και ζωής! Δηλαδή, αυτά έχουνε ένα τρόπο, ο οποίος είναι ενεργειακός και αυτός. Και, ο οποίος ενεργειακός αυτός τρόπος έχει να κάνει [με] τη ζωή όλων αυτών των υπάρξεων που υπάρχουν στον κόσμο γενέσεως και φθοράς. Αν λοιπόν εμείς, με τον ενεργητικό μας νου, το Α, Β, Γ, ΑΓ, καταφέρουμε και καταλάβουμε πως μπορούμε να κάνουμε ενεργειακή εκπομπή, ε; τότε, το αποτέλεσμα θα είναι το θαύμα. 

   Το ξαναλέω. Ο άνθρωπος έχει τον νου του. Ο νους του ανθρώπου είναι Ενέργεια καθαρή, όπως λέει στο περί ψυχής ο Αριστοτέλης, έτσι; είναι ο ενεργητικός νους που είναι Ενέργεια καθαρή και ο παθητικός νους που είναι αποθήκη πληροφοριών. Πατάς ένα κουμπί και θυμάσαι αυτά τα «πάλαι εγνωσμένα». Αυτά που γνώριζες στο παρελθόν. Αυτός ο ενεργητικός νους έχει την δυνατότητα να κάνει, αυτό που λέμε λαϊκά και κατά παρέκβαση, θαύμα. Διότι θαύμα στην πραγματικότητα, στη γλώσσα μας, είναι το αποτέλεσμα του οποίου αγνοούμε την Αιτία. Αλλά κάνεις Ενέργειες με τον νου σου! Πως; Εάν καταλάβεις το Α, Β, Γ, ΑΓ, το πρώτο συλλογιστικό σχήμα, που είναι τα κομπιούτερ και η τρίτη χιλιετία την οποία διανύουμε και η οποία είναι ηλεκτρονική, ε; Και δεν το λένε ότι είναι του Αριστοτέλους αυτή η θεωρία! Τότε, μπορείς να κάνεις ό,τι έκανε ο Αλέξανδρος. Ο Αλέξανδρος δεν έγινε Μέγας με τον στρατό του, (έπαιξε και αυτός τον ρόλο του, ο στρατός), αλλά από την σκέψη του [έγινε Μέγας]. Η οποία [σκέψη του] ήτανε τεχνωμένη από τον Αριστοτέλη. Όταν πήγε ο Φίλιππος να τον δει τον Αριστοτέλη για πρώτη φορά, τον ρωτάει: ρε Αριστοτέλη, τι του μαθαίνεις του γιού μου; Τον μαθαίνεις Γεωμετρία; Αριθμητική; ξέρω ‘γω και τι άλλο κάνανε την εποχή εκείνη. Λέει, όχι βασιλεύ, θα τον μάθω αργότερα [αυτά]. Μετά από τρεις μήνες ξαναπάει: δεν μου λες ρε Αριστοτέλη, τι τον μαθαίνεις τον Αλέξανδρο; Τον μαθαίνεις αυτά που είπαμε; - Όχι! – Και τι τον μαθαίνεις, ρε; του λέει. – Τον μαθαίνω να σκέφτεται! - Ε; 

   Επανέρχομαι λοιπόν, για να σας δώσω να κατανοήσετε, όσο πιο απλά μπορώ, το πώς ο νους μας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Και αυτό το ψάχνουνε παντού! Όλες οι μυστικές υπηρεσίες, ό,τι μπορεί να φανταστείτε! Θέλουνε δηλαδή να κάνουνε ό,τι έκανε ο Αλέξανδρος! Αλλά το κόλπο είναι βαρύ! Αυτά που λέμε εδώ πέρα, ακούγονται για πρώτη φορά παγκοσμίως! 

   Θέλω να πω δηλαδή ότι: τα βιβλία Μ και Ν των Μετά τα Φυσικά, είναι βιβλία τα οποία θα τα λέγαμε: όχι άκρως απόρρητα ειδικού χειρισμού ΕΤΝΑ, θα τα λέγαμε όπως τα λέει η Julia Annas (μία μεγάλη αριστοτελίστρια των Ηνωμένων Πολιτειών): inevitably cryptic. Αναποφεύκτως κρύφια. Αναποφεύκτως κρύφια! Δηλαδή, δεν μπορεί να τα καταλάβεις εύκολα! Ε; Και όποιος τα καταλαβαίνει, δεν τα λέει! Γιατί; Διότι εάν του πει κάποιου, και πάει να κάνει κάποια τέτοια Ενέργεια, μπορεί να μείνει επί τόπου! Δηλαδή, να χρησιμοποιήσει την Ενέργειά του, να συλληφθεί από εκεί που πάει να διευθύνει, και αντί να διευθύνει, να πιαστεί στα δίχτυα και να μείνει επί τόπου! Θέλω να πω δηλαδή ότι: τα μαθήματα που θα κάνουμε εφεξής είναι ιδιαζόντως δύσληπτα,  ιδιαζόντως δύσληπτα, και θα πρέπει να πάρετε αυτά που μαγνητοφωνούνται εδώ πέρα και να τα διαβάσετε, διότι τα έχει κυκλοφορήσει κάποιος συνακροατής μας και μπορεί να ζητήσετε να πάρετε αντίγραφα. 

   Τι θέλω να πω τώρα ακόμη. Ακόμη θέλω να πω για τον Τόπο. Λίγα πράγματα για τον Τόπο, που είπανε οι πλατωνικοί ότι τα Μαθηματικά έχουνε Τόπο. Ο Τόπος είναι κάτι το οποίο έχει τρεις διαστάσεις, είναι τρισδιάστατο. Ή, δύο διαστάσεις. Ο Τόπος ανήκει στην αντίληψη που έχουμε για τα αισθητά. Δηλαδή, αυτό το πράγμα, καταλαμβάνει ένα Τόπο. Αυτό είναι αισθητό. Αισθητό πάει να πει ότι το καταλαβαίνω εγώ με τις αισθήσεις μου. Πάμε καλά; Ο Τόπος λοιπόν είναι κάτι το οποίο υπάρχει εις πάσα περίπτωση αισθητού σώματος. Κάθε αισθητό σώμα έχει Τόπο. Η Ενέργεια δεν έχει Τόπο. Ε; Είναι εδώ. Και, πως μπορείς να την πιάσεις αυτή; Ε; 

   Θέλω να πω δηλαδή ότι: η πρότασή μου αναφέρεται περισσότερο εις τους παλαιούς ακροατές, αλλά και οι νέοι, μπορεί να το πιάσετε πιο εύκολα! Δηλαδή, στον καθημερινό μας βίο, έχουμε ένα πρόβλημα. Ξέρουμε τι πρόβλημα είναι; Ξέρουμε τις δέκα κατηγορίες; Ε; Επτά παρθένες και ένας όσιος [μνημονοτεχνικός κανόνας]. Τις ξέρουμε ή δεν τις ξέρουμε; Άμα τις ξέρουμε, αυτό το πράγμα [το μαγνητόφωνο επί παραδείγματι] το κάνουμε σκόνη, το εντοπίζουμε απολύτως! Λέμε: ποια είναι η Ουσία του; Ποιο το Ποιόν του; Ποιο είναι το Σχετικό με τούτο; Θέλετε να πάρετε έναν άνθρωπο; Ε; Τον κύριο Κολοκυθόπουλο π.χ. Ο κύριος Κολοκυθόπουλος έχει μια Ουσία. Έχει μία Ποιότητα. Έχει μία Ποσότητα: ύψος, βάρος, μήκος, κτλ, κτλ. Έχει κάποια Σχέση, έχει κάποια Σχετικά: δηλαδή, ποιοι είναι οι γονείς του, ποιοι είναι οι φίλοι του, ποια είναι η ερωμένη του, τι δουλειά κάνει, κτλ, κτλ. Αυτά τα Σχετικά μπορεί να είναι εκατό, διακόσια, τριακόσια, ξέρω ‘γω πόσα, για κάθε περίπτωση. Μετά είναι το Ποιείν: τι μπορεί να κάνει. Το Πάσχειν: τι μπορεί να υποφέρει. Το Κείσθαι: που έχει τα όριά του, της υποστάσεως, του τόπου, ε; Το Έχειν. Όλα αυτά λοιπόν, αν τα χρησιμοποιήσουμε ενεργειακά…, διότι η Ουσία είναι Ενέργεια, το έχετε ξανακούσει αυτό; Η Ουσία είναι Ενέργεια! Δηλαδή, αυτό το μαγνητόφωνο είναι Ενέργεια. Λέει ο Αριστοτέλης στα Τοπικά ότι: «η Ουσία είναι η Κυριότατη και Πρώτη και Μάλιστα Λεγομένη, η μήτε καθ’ υποκειμένου κοινώς λέγεται, μήτε εν υποκειμένω τινί έστι». Αυτό είναι κινέζικο. Δηλαδή, η Ουσία, αρνητικά λέει, τι δεν είναι Ουσία. Δεν είναι Ουσία ποτέ το Κατηγορούμενο. Σας το απλουστεύω: το Κατηγορούμενο το κατ’ άλλων λεγόμενο. Έτσι; Δηλαδή, ο άνθρωπος μιλάει, αυτό είναι Κατηγορούμενο [ο ομιλών άνθρωπος]. Είναι αυτό που γίνεται και απογίνεται χωρίς την φθορά του Υποκειμένου. 

   Τι θέλω να πω; Θέλω να πω ότι: όλα αυτά θα πρέπει να τα χρησιμοποιούμε εν συναρτήσι με το Όργανον στο οποίο υπάγεται και η διαδικασία των Κατηγοριών. 

   Εδώ τελείωσε η αφήγησή μου."

Είναι χαμένη η μέρα που δεν γέλασες

Συντάκτης: Μαρία Κάπα
Υοutube: http://youtu.be/o1IqHeCzfwc