Χειμωνιάτικη λιακάδα...

Τα Βλεφαρίσματα ποιούν χειμωνιάτική λιακάδα...

Κοιτώ τον ήλιο που με ΄βλέπει από ψηλά

Και κάνω να τον πιάσω με το χέρι

Δεν φτάνω και ματώνει η καρδιά

Με καίει της καρδιάς το μεσημέρι...

Κοιτάζω το φεγγάρι και γελώ

Χιλιάδες αναμνήσεις μας θυμάμαι

Να φτάσω το φεγγάρι προσπαθώ

Μα δεν μπορώ, γέρνω, ξανακοιμάμαι

Κοιτάζω τα αστέρια κι ειν’ πολλά

Να τα μετρήσω θέλω σαν παιδάκι

Μα ειν’αμέτρητα και σκίζεται η καρδιά

Και περπατάω μόνη το βραδάκι

Δεν είσαι ήλιος όμως εσύ

Δεν είσαι άστρο που μου κανει μια καντάδα

Ούτε φεγγάρι είσαι χλωμό να μ’οδηγεί

Μεσα στο κρύο της ψυχής

Είσαι εσύ μια χειμωνιάτικη λιακάδα

Είναι χαμένη η μέρα που δεν γέλασες